| |
ถ้าเธอมีหัวใจเหมือนฉันสักหน่อย
เธอคงไม่ปล่อยให้ฉันต้องคอยอย่างนี้
เธอคงมองซึ้งถึงไมตรี
เธอคงมองซึ้งถึงความหวังดี...ที่มีเรื่อยมา
สู้รอ รอแล้วรอแล้ว รอไม่สิ้น
รอจนใกล้ดับถมทับแผ่นดิน
แผ่นฟ้า
เธอมองไม่ซึ้งถึงสายตา
เธอมองไม่ซึ้งถึงความบูชา...ว่าฉันศรัทธาเพียงใด
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจอ่อนอ่อนของเธอทำด้วยสิ่งใด
ช่างไม่สะทกสะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ
ช่างไม่หวั่นไหวว่าใครเขารักเขารอ
สิ้นลม...ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร...เฝ้าง้อ
ใครกันมีรัก..มีรักเพียงพอ
ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ
เขารอ...เขารอ...เขารอ...เขารอ
น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน
แต่หัวใจอ่อนอ่อนของเธอทำด้วยสิ่งใด
ช่างไม่สะทกสะท้านสะเทือนเหมือนหัวใจ
ช่างไม่หวั่นไหวว่าใครเขารักเขารอ
สิ้นลม...ลมหายใจของฉันเมื่อไหร่
เธอคงจะต้องได้รู้ว่าใคร...เฝ้าง้อ
ใครกันมีรัก..มีรักเพียงพอ
ใครกันรอแล้วและยังเฝ้ารอ
เขารอ...เขารอ...เขารอ...เขารอ
|
คุณสุเทพ
วงศ์กำแหง
ภาพจากปกผลงานชุดทองแท้
|
