| |
เมื่ออยู่ริมฝั่งชล
ฉันยลทุกยามเย็น
พักในร่มเงาไม้เอน
ฉันมองเห็นนกบินกลับรัง
ตะวันใกล้จะลับแล้ว
เห็นเรือแจวอยู่ริมฝั่ง
เฝ้าแต่ครวญ แต่ครวญครวญหา
น้ำตาหลั่งจึงร้องสั่งอาลัย
เฝ้าแต่ครวญสั่งคำ
แม้เรือลอยลำไป
พบคนที่เคยซึ้งใจ
ขอเรือนำเธอมาให้ที
ตะวันใกล้จมแผ่นน้ำ
สายชลงามดังกำมะหยี่
โอ้ว่าดาว...ว่าดาวดวงนั้น
แสงพลันริบหรี่ คงริบหรี่
เช่นเรา
เฝ้าแต่ครวญสั่งคำ
แม้เรือลอยลำไป
พบคนที่เคยซึ้งใจ
ขอเรือนำเธอมาให้ที
ตะวันใกล้จมแผ่นน้ำ
สายชลงามดังกำมะหยี่
โอ้ว่าดาว...ว่าดาวดวงนั้น
แสงพลันริบหรี่ คงริบหรี่
เช่นเรา
|
คุณสุเทพ
วงศ์กำแหง
ภาพจากปกผลงานชุดทองแท้
|
